عبادی مروزی
عبادی مروزی، قطب‌الدین، ابومنصور مظفر
قرن: ۶ (۵۴۷-۴۹۱) ق؛
واعظ، فقیه و محدث. ملقب به امیر و معروف به امیر قطب‌الدین یا قطب عبادى. در روستاى سنج عباد، از قراء مرو به دنیا آمد و بدین جهت به عبادى مشهور شد.
وى از نصرالله خشنامى و عبدالغفار شیروى و عده‌اى دیگر حدیث شنید. او از طرف سلطان سنجر به بغداد رفت و مدت سه سال در جامع قصر و در دارالسلطنه به وعظ پرداخت و مردم بر گردش ازدحام مى‌نمودند.
او در جامع قصر املاى حدیث مى‌کرد. ابن‌اخضر و حمزه بن قبیطى و محمد بن مکرم از وى حدیث روایت کرده‌اند. نیکویى و حسن وعظ وى ضرب‌المثل بود.
ابن‌جوزى گوید: که او زیباکلام بود و از مواعظ او مجلداتى گردآورى کرده‌اند. ابوسعد سمعانى گوید: که از او رساله‌اى در «شرب الخمر» دیده است. عبادى در عسکر خوزستان درگذشت.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۴، ص۱۴۱.